Sint-Helena is een van de meest afgelegen eilanden ter wereld.

Een subtropisch paradijs waar het bergachtige terrein en de microklimaten een verbluffende diversiteit aan landschappen creëren, allemaal binnen een paar minuten rijden. Het eiland is een verademing in de wereld van vandaag, met schone lucht, een sprankelende oceaan, een veilige gemeenschap (4000 inwoners) en een gebrek aan afhankelijkheid van moderne technologie (mobiele diensten werden pas in 2015 geïntroduceerd). Het is een onontdekte bestemming die op uw bucketlist prijkt, zoals nergens anders. Op Sint-Helena is zoveel te ontdekken.

Gedurende het grootste deel van zijn bestaan ​​was Sint-Helena alleen bereikbaar over zee: een vijfdaagse reis vanuit Kaapstad, Zuid-Afrika. Sinds oktober 2017 is het eiland echter ook per vliegtuig bereikbaar. Slechts één commerciële vlucht vertrekt naar St. Helena Airport (HLE), elke zaterdag aangeboden door Airlink met een verbinding naar OR Tambo International Airport (JNB) in Johannesburg. De reis naar het eiland duurt ongeveer zes uur. Maandelijks vertrekt er ook een shuttlevlucht van en naar Ascension Island. Jachten en cruiseschepen bezoeken het eiland ook regelmatig, dankzij de ideale ligging tussen Afrika en Zuid-Amerika. Het hoogseizoen voor bezoekende schepen loopt van oktober tot april.

Sint-Helena ontstond ongeveer 12 miljoen jaar geleden, toen de top van een vulkanische berg boven de zeespiegel uitstak. Het eiland werd gevormd door deze 'oudere' vulkaan en een 'nieuwere', een paar miljoen jaar later. Deze vulkanen zijn niet langer actief. Miljoenen jaren erosie, gecombineerd met miljoenen jaren zonder menselijke bewoning, hebben het eiland een spectaculair gevarieerd landschap en een indrukwekkende biodiversiteit gegeven. Het eiland werd in 1502 ontdekt door de Portugezen, maar werd pas in 1659 gekoloniseerd door de Britten die het opeisten. Sint-Helena is sindsdien Brits gebleven (behalve toen het in 1665 kortstondig door de Nederlanders werd ingenomen). De Oost-Indische Compagnie (EIC) was gedurende een groot deel van de geschiedenis van Sint-Helena verantwoordelijk voor het bestuur van het eiland. De restanten van de EIC zijn vandaag de dag nog steeds openbaar toegankelijk, met name in de hoofdstad Jamestown, een stad met bewaard gebleven EIC-gebouwen.

Tot de opening van het Suezkanaal (1869) was het eiland een vitale havenstad. Dit stimuleerde de economie en maakte het tot een plek van vergankelijkheid, bezocht door een grote verscheidenheid aan mensen en nationaliteiten. De isolatie van het eiland maakte het historisch gezien ook een ideale plek voor ballingschap. Tot de meest opvallende ballingen behoorden koning Dinuzulu, 6000 Boerenkrijgsgevangenen, 25 Zoeloeleiders, 3 Bahreinse nationalisten en de Franse keizer Napoleon Bonaparte (die op het eiland sneuvelde). Slaven, 'bevrijde Afrikanen' en Chinese contractarbeiders hebben ook een aanzienlijke impact gehad op de bevolking en het erfgoed van het eiland, evenals de Falklandoorlog, waaraan veel eilandbewoners deelnamen.

Sint-Helena telt ongeveer 4000 inwoners. De bewoners van het eiland, ook wel 'Heiligen' genoemd, staan ​​bekend om hun enorme vriendelijkheid en gastvrijheid. De kleine gemeenschap is bijzonder hecht. Iedereen kent elkaar, groet elkaar op straat en de bestuurder van elke passerende auto zwaait naar elkaar op de weg. Het eiland is een smeltkroes van volkeren en nationaliteiten die de afgelopen 500 jaar menselijke geschiedenis het eiland hebben doorkruist (bijvoorbeeld Europeanen, Chinezen, Portugezen en Afrikanen). Het vluchtige karakter van het Mid-Atlantische eiland leidde tot een ware culturele smeltkroes, maar de Heiligen identificeren zich voornamelijk als Britten. Culturele waarden omvatten een diepe verbondenheid met de natuur, een gevoel van veerkracht en vindingrijkheid, sterke familie- en gemeenschapswaarden en een grote trots op het unieke eiland. Sint-Helena hanteert een mix van Engels en lokaal recht; Heiligen spreken Engels, hoewel vaak met een sterk lokaal dialect; en het St. Helena pond is gekoppeld aan het Britse pond.

De omgeving van St. Helena is van wereldwijde betekenis. Meer dan 500 van de plant- en diersoorten die op St. Helena Island voorkomen, komen nergens anders ter wereld voor. Dit betekent dat het kleine, afgelegen eiland maar liefst een derde van alle unieke soorten in het Verenigd Koninkrijk en de Britse territoria herbergt. Bovendien beschermt het eiland het laatste natuurlijke nevelwoud op Britse bodem. Bovendien wordt het eiland omringd door beschermde mariene gebieden van categorie VI, bijna zo groot als Frankrijk, waar slechts één voor één duurzame visserij is toegestaan. De omgeving van St. Helena is visueel verbluffend. De hoeveelheid microklimaten verrast zelfs de meest ervaren reiziger. Een van de beste uitzichten is vanaf de top van Diana's Peak, die in het hart van het eiland ligt, twee keer zo hoog als de Eiffeltoren boven zeeniveau. Van daaruit kunt u Jura-achtig bos zien overgaan in glooiend weiland dat afdaalt in kale kliffen, met de sprankelend blauwe Atlantische Oceaan die zich in alle richtingen tot aan de horizon uitstrekt.